Córka Stanisława i Józefy z d. Mazany. Pochodziła z wielodzietnej (10 dzieci) rodziny robotniczej. Uczęszczała do niemieckiej szkoły powszechnej. Kiedy mając 34 lata, została przyjęta do Zgromadzenia w Pniewach, miała już za sobą formację zakonną u sióstr Sacré-Coeur, była bowiem juniorystką w jednym z klasztorów we Francji. Okres jej formacji zakonnej w Pniewach trwał długo, gdyż przypadł na czas II wojny światowej. Dopiero w 1946 rozpoczęła nowicjat. Po złożeniu profesji zakonnej pozostała w Pniewach do końca życia. Była osobą cichą i cierpliwą, umiejącą podporządkować się wymaganiom innych. Lubiła porządek i ład, chętnie doprowadzała pomieszczenie pracy do estetycznego wyglądu. Głównym jej zajęciem była reperacja obuwia sióstr. Znajomość tego zawodu przejęła od ojca i brata. Potrafiła zauważyć potrzeby w innych działach pracy i chętnie pomagała. Była punktualna, pracowita i sumienna w wykonywaniu zobowiązań zakonnych. Codziennie przed medytacją odprawiała drogę krzyżową. Przez realizację codziennych obowiązków zbliżała się do Chrystusa i Maryi. Biała nasza Matko Boża, Tobie oddaję to moje teraz, to jest każdą chwilę mego życia - Ty będziesz mi zawsze Matką, teraz i w godzinę śmierci mojej - takie słowa zapisała w swych notatkach rekolekcyjnych. Kochała rodzinę i miała tę radość, że w dniu śmierci mogła spotkać się ze swymi bliskimi. Zmarła na zawał serca w I sobotę miesiąca. Spoczywa na cmentarzu zakonnym w Pniewach.