ur. 23 V 1904 w Dziadkowie, pow. Gniezno, wst. 16 XI 1927 w Pniewach, I śl. 15 VIII 1930 w Pniewach, zm. 3 VI 1984 w Milanówku.

Córka Andrzeja i Bronisławy z d. Wieczorek, wychowywała się w wielodzietnej, głęboko religijnej rodzinie, z której 3 córki wstąpiły do Zgromadzenia. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczyła się szycia u swego ojca. Utrzymywała kontakt z karmelitankami w Poznaniu, ponieważ chciała wstąpić do klasztoru. Od nich otrzymała adres urszulanek w Pniewach. Wkrótce po wstąpieniu została skierowana do domu w Warszawie, gdzie odbyła kandydaturę i postulat, pracując w szwalni. Po nowicjacie w Pniewach wróciła ponownie do Warszawy, wykonując tę samą pracę do powstania warszawskiego. W następnych latach przebywała w Milanówku (1944-1946), w Warszawie (1946-1949) i ponownie - aż do śmierci - w Milanówku (1949-1984), zajmując się garderobą i szyciem. Opiekowała się również Matką Założycielką w czasie jej pobytu w Warszawie, a potem m. Pią Leśniewską i s. dr Edwardą Wojno. Była pracowita, dokładna i staranna, usłużna wobec sióstr i dyskretna. W czasie wysiedlania sióstr z domu warszawskiego w 1944 wykazała wielką przytomność umysłu, zabierając ze sobą ważne dokumenty Zgromadzenia. Po wylewie krwi do mózgu często chorowała, ale nie skarżyła się na nic, świadomie przygotowując się na spotkanie z Panem. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Milanówku.