ur. 11 IX 1912 w Kawęczynie, pow. Mielec (diec. tarnowska), wst. 1 VII 1938 w Pniewach, I śl. 15 VIII 1947 w Pniewach, zm. 31 III 1971 w szpitalu w Szamotułach.

Córka Jana i Karoliny z d. Tomczyk, od 1914 mieszkała w Trzcianie, pow. Mielec, gdzie ukończyła szkołę powszechną, a potem pomagała rodzicom w pracach gospodarskich. Interesowała się sprawami Bożymi, była prezeską Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej w gromadzie Trzciana. W Zgromadzeniu odbyła - z powodu wojny - długi okres formacji zakonnej. W 1938-1954 przebywała w Pniewach, pracując w gospodarstwie i w garderobie. Po 2-letnim pobycie w domu poznańskim wróciła w 1956 do domu w Pniewach, wykonując prace chałupnicze (zajmowała się robieniem pończoch, potem siatek). Stale zapadała na zdrowiu, ale w miarę możliwości starała się wypełniać obowiązki. Usposobienia pogodnego, była opanowana, charakteryzowała się dużą kulturą osobistą. Żyła sprawami Kościoła i rodziny ludzkiej. Jej nagła śmierć była zaskoczeniem dla otoczenia. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu pniewskim.