Córka Władysława i Leokadii z d. Zenker, wychowanych na emigracji (ojciec w Rosji, matka w Brazylii). Pochodziła z religijnej, wielodzietnej rodziny rzemieślniczej. Ukończyła niemiecką szkołę w Krotoszynie. Wcześnie objawiła proboszczowi zamiar poświęcenia się Bogu w klasztorze. Pragnęła wstąpić do takiego klasztoru, gdzie mogłaby później jako siostra pracować na misjach. Ponieważ klasztory te wymagają dość znacznego posagu, a rodzice większego posagu dać nie mogą, zdecydowała się poświęcić tutejszej, zwykłej pracy zakonnej - napisał proboszcz do Zgromadzenia i zaznaczył, że: jest jedną z najbardziej powołanych do życia zakonnego wśród parafianek moich - spokojnego usposobienia, bogobojna i stałego charakteru. Mając 21 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Wkrótce została skierowana do domu w Warszawie przy ul. Siennej. Tam odbyła okres postulatu. Po nowicjacie w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Warszawy i pozostała tam do 1940, pracując w kuchni. Od 1940 do śmierci przebywała w domu w Ożarowie. Była intendentką. Była ofiarna, pełna zaparcia się siebie i bezinteresownej dobroci. Chętnie pomagała siostrom czy sąsiadom, którzy prosili ją o pomoc w zakupach bądź w załatwianiu różnorakich spraw. Była pracowita, a przede wszystkim głęboko pobożna, pogodna, w skupieniu wypełniająca codzienne zadania. Śmierć zastała ją na posterunku, choć okoliczności osnute są tajemnicą. Wyszła bowiem z domu, by doręczyć ostatnią paczkę świąteczną wielodzietnej rodzinie. W późnych godzinach wieczornych pogotowie przywiozło ją do szpitala w Pruszkowie z rozpoznaniem wylewu krwi do mózgu. Odejście jej z tego świata wywołało wielki żal w środowisku, była bowiem siostrą gorliwą, pracowitą i pełną poświęcenia, cenioną i kochaną. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Ożarowie Maz.