25 marca, w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, kilkanaście studentek podczas Mszy świętej wieczornej podjęło zobowiązanie  duchowej adopcji dziecka poczętego, a 26 marca była kontynuacja tego tematu m.in. o wartości i ochronie życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Gościliśmy w Piwnicach pod Aniołami ŻDS KUL - małżeństwo z 25 letnim stażem - państwa Katarzynę i Sławomira Łukasiuków z parafii św. Urszuli Ledóchowskiej w Lublinie. Trzydzieści przybyłych na spotkanie studentek oraz jeden uczestnik mieli możliwość usłyszeć wyjątkowe świadectwo o miłości małżeńskiej, wierze, mocy Słowa Bożego w życiu oraz o stracie synka, który narodził się kochany i chciany, choć lekarze doradzali aborcję.

Miłość pragnie jedności, bliskości ukochanej osoby, podobnie Jezus tęskni za naszą jednością z Nim. On czyni wszystko, abyśmy mogli trwać w Jego bliskości, lecz czy nasze serca odpowiadają na to pragnienie? Gdzie bije nasze serce? Często pochłonięci sprawami zewnętrznymi, rzadko żyjemy w głębokiej komunii z Jezusem, niewiele z Nim rozmawiamy, rzadko o Nim medytujemy, powierzchownie żałujemy za grzechy. Dlaczego tak się dzieje? Czyż nie dlatego, że nasze egocentryczne „ja” wciąż dominuje w naszych sercach? Jeśli prawdziwie pragniemy kochać Jezusa, musimy wyzbyć się tej samolubnej miłości własnej. Wtedy nasze myśli z radością zwrócą się ku Niemu, a zapominając o sobie, będziemy mogli doświadczyć głębokiej komunii z Nim. Wtedy staniemy się bardziej wrażliwi na sprawy Boże i głębiej zranią nas krzywdy wyrządzone Panu i naszym bliźnim. Będziemy starali się unikać najmniejszego grzechu, by nie zasmucić Jezusa i nie ranić naszych bliźnich.

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.” Mt 5, 17

Jezus wypełnił wszystko, co przepowiedzieli prorocy. Jego życie było wiernym wypełnieniem Bożego Prawa, nawet jeśli to Prawo i wola Boża bywały tak ciężkie. Serce Jezusa jest dla nas wzorem posłuszeństwa. Posłuszeństwo to całkowite wyrzeczenie się własnej woli, a to nie jest łatwe, to prawdziwe poświęcenie samego siebie. Są chwile w życiu, kiedy posłuszeństwo przychodzi łatwo, jest miłe i słodkie, zwłaszcza gdy przynosi nam korzyść, ale są też chwile, kiedy obciąża duszę, kiedy wola musi się ugiąć przed wolą innych. W takich chwilach pamiętajmy o Sercu Jezusa, posłusznym aż do śmierci. Jezus oddaje życie z posłuszeństwa, a czy my nie możemy złamać naszej woli dla Niego?

"Na to rzekła Maryja: "Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego". Łk 1, 38

Maryjo, nasza Matko, pragniemy z głębi serca kontemplować Twoją wiarę, objawioną w tajemnicy zwiastowania, i naśladować Twoje cnoty. Pragniemy, aby każdy szczegół, który Ewangelia objawia o Tobie, przeniknął nasze serca, byśmy mogli, podobnie jak Ty, z gorliwością podążać drogą wiary, w całkowitym zaufaniu Bogu. Chociaż nasza wiara jest uboga i często wystawiana na próby, pragniemy, na wzór Twojej pokory i dziecięcej ufności, służyć Bogu, wypełniając Jego świętą wolę. Pragniemy, aby nasza służba była nie tylko aktem posłuszeństwa, lecz przede wszystkim wyrazem miłości i całkowitego oddania. Z wdzięcznością przyjmujemy wszystkie dary Ojca, zarówno te, które przynoszą radość, jak i te, które sprawiają ból, ufając, że Jego nieskończona mądrość wie, czego nam potrzeba do zbawienia. Nawet w obliczu cierpienia i niezrozumienia pragniemy, aby nasze serca pozostały otwarte na Jego wolę, abyśmy, jak Ty, Maryjo, mogli powiedzieć: „Niech mi się stanie według słowa Twego".